"انجمن ادبی سیب نقره ای" زمانی همه چیزِ عصر های سه شنبه بود. چند تا کتاب زیر بغل هامان بود و راه میافتادیم دنبال هم که دور هم جمع شویم و بریزیم بیرون هرچیزی که غُل میخورد در دلمان را . حالا خبری از سیب نقره ای نیست اما من هنوز سه شنبه ها عصر شعر میخوانم.